Ένα αγοράκι τριάμισι χρονών δεν στέκεται πουθενά και κουνώντας τα χεράκια του ρυθμικά στριφογυρίζει στο χώρο. Τους γονείς ανησυχεί ότι το παιδί δεν μιλάει ακόμη.Έλεγε μερικές λέξεις και μετά σταμάτησε. Δεν γυρίζει όταν τον φωνάζουν. Στον παιδικό σταθμό δεν παίζει με τα αλλά παιδιά, του αρέσει να βάζει τα αυτοκινητάκια στην σειρά και κλείνει τα αυτιά του όταν ακούνε μουσική. Μετά την παιδοψυχιατρική εξέταση ακούν για πρώτη φορά τον όρο Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή.Ο όρος «διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές» περιλαμβάνει μια ομάδα διαταραχών που τα κύρια χαρακτηριστικά είναι δυσκολία στις κοινωνικές δεξιότητες ,την επικοινωνία και επαναλαμβανόμενες στερεότυπες συμπεριφορές. Η ομάδα των διαταραχών αυτών συμπεριλαμβάνει την αυτιστική διαταραχή, το σύνδρομο Asperger το σύνδρομο RET-T, παιδική αποδιοργανωτική διαταραχή και ΔΑΔ μη προσδιοριζόμενη αλλιώς.Είναι μια δυσκολία που υπάρχει σε όλη την ζωή του ατόμου. Στόχος της παρέμβασης είναι η αύξηση της λειτουργικότητας του ατόμου, η βελτίωση των ικανοτήτων επικοινωνίας με σκοπό την αυτόνομη διαβίωση του και την ένταξη στο κοινωνικό περιβάλλον.Οι παράγοντες να συνδέονται με την πορεία ενός παιδιού με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή είναι: Ο δείκτης νοημοσύνης, η σοβαρότητα των συμπτωμάτων, η ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας των παιδιών η ηλικία έναρξης της θεραπευτικής παρέμβασης η συστηματική θεραπευτική παρέμβαση και συμμετοχή του οικογενειακού περιβάλλοντος.Η οικογένεια έχει ανάγκη ενημέρωσης για την φύση της δυσκολίας, συναισθηματικής στήριξης για την αποδοχή της και καθοδήγησης για την επίλυση καθημερινών προβλημάτων.Στο σχολείο προκύπτουν δυσκολίες που αφορούν την συνεργασία του παιδιού, την αυτουπηρέτηση του, τον λόγο του, για τις οποίες είναι απαραίτητη η στενή συνεργασία ειδικών – εκπαιδευτικών.